Op de eerste zonovergoten en echte warme zaterdag van 2025 mochten we weer met een aantal Quo Vadis leden aan de start verschijnen van diverse wedstrijden. Dat deze 8e maart zo warm zou zijn, hadden we niet gedacht, het zou een flinke uitdaging worden vandaag...
Met z'n zessen gingen we om 10 uur richting Nijkerk om daar deel te nemen aan de 10 km bij de Veluwepoortloop. Ook nu waren er bij mij en enkele anderen weer zenuwen, laten we het gezonde spanning noemen, dat klinkt minder erg.
We vroegen ons dan ook echt af waarom we vandaag niet gewoon ons wekelijkse rondje op de zaterdagochtend deden, niet iedereen deed mee aan een wedstrijd vandaag, een mooie groep lopers deed gewoon lekker een duurloopje op deze stralende zaterdag. Waarom hebben wij ons toch weer opgegeven voor een wedstrijd? Het antwoord weten we eigenlijk wel, het gevoel achteraf bij de finish en het is natuurlijk ook altijd een mooi persoonlijk meetmoment. O ja en dan zou ik bijna het belangrijkste vergeten, de gezelligheid met elkaar, samen op stap voor een wedstrijdje is gewoon superleuk.
Na wat inlopen en rek en strek oefeningen waren we klaar voor de start. Onze 79 jarige Lammert in de achterhoede, Margreet en Aleida voorop en Albert Jan, Annika en ik er vlak achter. Het leek bijna een gewone zaterdag. Al gauw merkten Aleida en ik dat de anderen net iets te vlug gingen en zakten wij iets terug. Je loopt uiteindelijk toch allemaal je eigen race. Het was warm, echt warm en dat om 11 uur al, wetend dat onze andere loopmaatjes later op de dag zouden starten, pfff niks jaloers. We liepen ondanks de warmte best lekker, Albert Jan had opnieuw een PR en ikzelf was ook dik tevreden met m'n tijd, ruim binnen het uur! Bij de finish was het wachten op Lammert die net na het uur finishte, een topprestatie, wat een held! Voor ons zat het erop, tevreden en met een lach op ons gezicht gingen we weer op huis aan. Terwijl we terugliepen naar de auto vertrouwde Lammert me toe dat hij zich de volgende keer misschien beter kon opgeven voor de 5 km. Of hij dat ook daadwerkelijk gaat doen? De tijd zal het leren. Wat een heerlijke start van de zaterdag zo!
Om 12.30 uur was Arjan aan de beurt, hij mocht vandaag zijn allereerste halve marathon lopen en niet zomaar eentje. Hij deed mee aan de MAF Runway Run Soesterberg, ruim 21 km rennen over o.a. de landingsbaan. Alles voor het goede doel, hoe gaaf is dat! Een run met toch nog wel wat hoogtemeters en ook een deel onverhard en dat zijn wij 'platte polder lopers' niet gewend. Bij de finish werd hij opgewacht door zijn jongste dochter en samen volbrachten ze de laatste meters. Te leuk! Kortom een knappe prestatie.
Ook onze topper Jos ging om 12.30 uur van start, maar hij ging dit keer voor internationale parcours. Samen met z'n 'verkering' ging hij richting het zonnige zuiden en deed Jos mee aan de Spa-Francorchamps Run, 14 km ploeteren over het formule 1 circuit in de Ardennen. Klimmen en dalen en dat met deze temperaturen, respect!
Maar dat was nog niet alles, om 14.00 uur was het de beurt aan nog 4 QV toppers en 1 verstekeling. Zij deden mee aan de halve marathon Harderwijk. Onze speedy Melissa had haar zinnen gezet op een PR vertelde ze me tijdens ons gezamenlijke loopje afgelopen donderdag. En hatseflats, deze dame doet het gewoon!
Peter en verstekeling Derek hebben de halve ook weten te volbrengen, een topprestatie vooral met deze temperaturen die we nog helemaal niet gewend zijn. Vorige week liepen we bij wijze van spreken nog in ons skipak en vandaag was een korte broek en korte mouwen eigenlijk nog te warm. Dat we die warmte nog niet gewend zijn, daar kwamen Peter-Jan en Karina al gauw achter. Beiden moesten helaas hun halve marathon halverwege staken. Als je lichaam aangeeft dat het genoeg is, dan is daarnaar luisteren de enige juiste beslissing. Geen makkelijke, maar oh zo dapper om te doen. En ja, dan mag er teleurstelling zijn, maar van mijn kant alleen maar bewondering. En zo kan het dus ook gaan. Niet elke wedstrijd is een succesverhaal met een regen aan PR's, maar misschien is stoppen terwijl je zo graag wilt en er hard voor getraind hebt, juist wel de grootste overwinning!
Al met al zullen we de komende trainingen weer genoeg te babbelen hebben. Want doortrainen doen we. Met de Eemmeerloop op 12 april en andere wedstrijden die op de planning staan moeten we wel. Na ja, 'moeten', eigenlijk vinden we het ook gewoon leuk en gezellig en missen we het hardlopen en elkaar als het even niet kan. Dus pas op, het kan verslavend zijn, maar mocht je het aandurven, voel je dan welkom!
Geschreven door Wijnanda van den Broek