En dan is het ineens 12 april 2025, de dag dat de 39e editie van de Eemmeerloop plaatsvindt. Ook dit jaar mocht ik weer meehelpen met de organisatie van dit mooie hardloopevenement, misschien wel het mooiste evenement van Spakenburg!
Gelukkig hoef ik dit niet in mij eentje te doen, samen met 4 andere Quo Vadis hardloopmaatjes zijn wij hier behoorlijk druk mee geweest in onze vrije tijd. En dan ook nog al die leukerds die ons hebben geholpen, vooraf en vooral ook op de dag zelf. Want er is serieus een leger aan vrijwilligers nodig om een dag als deze te kunnen organiseren.
En laat dat nou net mijn voornaamste taak zijn, de vrijwilligers rond krijgen en inplannen. Zoveel mogelijk rekening houdend met de wensen van iedereen. Geloof me het is een behoorlijke breinbreker om het allemaal weer voor elkaar te krijgen. Als je denkt dat het klaar is, komt er altijd weer een onvoorziene wijziging. Maar ook dit jaar is het weer gelukt! Achteraf had het wel fijn geweest als er op sommige punten een vrijwilliger extra had gestaan, mede ook door het zonnige weer, puntje voor de evaluatie zullen we maar zeggen.
Voor de hardloopliefhebbers is de Eemmeerloop een fantastische evenement, de Estafette run is uniek in zijn soort. En reken maar dat ook de vrijwilligers een leuke dag hebben. Vanaf de zijlijn is het genieten van al het hardloop fanatisme, is het geweldig om de lopers aan te moedigen en te ondersteunen. De lopers zijn je eeuwig dankbaar voor het tegenhouden van het verkeer, water, een spons of een bekertje ranja.
Zonder vrijwilligers geen Eemmeerloop, dus lijkt het je wel wat om volgend jaar mee te helpen. Neem gerust contact met mij op via een privébericht of mail naar ecquovadis@gmail.com.
Tot zover mijn lobby voor nieuwe vrijwilligers.
Uiteraard loopt de dag nooit helemaal zoals je denkt en eerlijk is eerlijk, een beetje stressie ben ik dan wel. Het lijkt wel of ik de enige ben die daar last van heeft en dat ik vervolgens moppersmurf word genoemd in de ochtend, ach ik neem het gewoon voor lief. Ik ben nou eenmaal geen ochtendmens, voeg daar wat slaaptekort aan toe en tadaaa de moppersmurf is present. Maar ook dat is van korte duur, zo snel als ik mopper zo snel ben ik ook weer vrolijk. Welkom in mijn wereld.
De inschrijving liep dit jaar als een malle, met name het aantal Estafette teams, waardoor we dit jaar een nieuw PR op de inschrijving hadden! En dan zijn er ook nog de dappere strijders die zich durven in te schrijven voor de 50 km duo of zelf de 50 km solo. Een rondje om ons mooie Eemmeer is toch echt een belevenis en lijkt steeds populairder te worden.
Voor onze clinic lopers, die zich de afgelopen weken van 0 naar 5 km hebben getraind en voor alle andere lopers die meer zin hebben in een 5 of 10 km loopje is die mogelijkheid er ook. Bizar hoe vlug sommige lopers finishen, maar hoe knap ook als je je 1e 5 km wedstrijd loopt. Beiden een grote prestatie!
De zaterdag begon stralend, de zon liet zich van haar beste kant zien en scheen uitbundig. Je zal het mij niet vaak horen zeggen, want ik houd echt heel veel van zomer, zon en lekker warm, maar een tikkie minder had zaterdag voor de lopers wel fijn geweest. De temperatuur was ineens zomers en dat in april! Waar we vorig jaar in de middag regen en zelf hagel hadden met een Siberische koude wind, leek het nu meer de zonovergoten Sahara en was het serieus warm en zweten. April doet wat ie wil, dat blijkt maar weer...
Helaas waren er ook uitvallers, lopers die noodgedwongen moesten stoppen en lopers die vrijwillig zijn gestopt omdat ze merkten dat het 'm niet ging worden. En dat is heel dapper, verstandig en bewonderenswaardig.
Gelukkig hebben vrijwel de meeste lopers de run goed uitgelopen en wat kwamen er veel lachende en stralende gezichten over de finish! Het was vaak aan het koppie wel te zien wie de laatste loper van het estafette team was, waar de rest van het team er dan alweer fris en fruitig uitzien, ziet de laatste loper er vaak nog wat oververhit en zweterig uit. Maar met een mooie medaille om je nek, wat rust en een bekertje ranja of water, ben je zo weer hersteld.
Het mooie weer zorgde voor veel reuring in het dorp. Wat een drukte bij de finish, zoveel mensen die alle lopers aanmoedigen en naar de finish toe schreeuwen onder luid applaus, geweldig! Maar niet alleen in het dorp ook langs het parcours waren er veel supporters te vinden, te leuk gewoon! Het bleef nog lang gezellig in ons mooie dorp. De terrassen overvol en veel lachende mensen die met elkaar een ontzettend leuke dag hebben gehad. En dat is toch waar je het voor doet. Het (hardloop)plezier zien bij anderen is zo leuk.
Bij mijn takenpakket behoorde ook het uitreiken van de bekers. 'Rondemiss' best en leuke taak! Sowieso veel bewondering voor alle prijswinnaars, maar er zijn er 3 die ik toch even wil noemen.
De 2e prijs van het gemengde Estafette team ging naar een team waarvan het jongste lid nog maar 12 jaar oud is, deze jongen stond absoluut te stralen op het podium en dat hij de beker van mij kreeg leek me niet meer dan logisch. Dan de solodames, de jongedame die de 1e plek binnensleepte zag er nog topfit uit. Ongelooflijk en dat na 50 km. Wat een prestatie! En als laatste nog de dames duo. De 1e plek ging naar 2 van mijn lieve hardloopmaatjes. Onze eigen Melissa en Karina! Team Vlug en Snel, ik had stiekem met zo'n naam natuurlijk niets anders verwacht. Absoluut trots op deze dames uit eigen kweek!
Als dan even over half 5 de laatste loper finisht, kunnen we gaan opruimen. Door naar het clubgebouw voor de gezellige borrel met onze vrijwilligers. Heerlijk in de relaxmodus met een patatje en een wijntje. Als bijna iedereen weg is, komt mijn skattie toch nog binnenvallen en blijven we nog even gezellig naborrelen. En dan naar huis. Moe, gesloopt, maar ook heel blij en tevreden. De 39e editie van de Eemmeerloop zit erop! Tot volgend jaar!
Geschreven door Wijnanda van den Broek